Roman olur yazsam seni

Şu semada yıldız gibi

Gözlerin gözlerime renktir benim

Aynı kefen sarsın bizi

Roman olur yazsam bizi

Taşıyo’ bak defterlerim

Ellerin ellerime değsin benim

Aynı gece sarsın bizi

🎶🎶
Kafamdaki sesler beni yorar hepten

İçimde bi’ şeyler, boğulurum yekten

İnandığın herkesin gidişini seyret

🎶🎶
Bana sen kal, kimse mühim değil

İhaneti sevmem vedalara küsken

Karışırım rüzgâra, tüm âlemi gez gel

Ruhum sana bağlı uçurumda bazen

Ama bazen ben de benden kopar gibiyim

🎶🎶🎶🎶
Kendimden hâlâ seni kalbinden saran kişiyim

Aşkımdan mübalağam, Yüce dağları aş de, uçar gelirim

Kendimden hâlâ seni kalbinden saran kişiyim

Aşkımdan mübalağam, Yüce dağları aş de, uçar gelirim

🎶🎶
Yine dökülüyo’ deftere sitem

Biraz fazla içtim, kızma

Şiirim hediyem sana

Yârim saçlarına cenneti sürer

Ben de nasibimin kokusuna mest olurum sen diye

Öyle gözleri var, keskin bi’ bıçak

Bende bi’çok yara birikti de kan akmadı daha

Bi’ cihan gezdim ama görmedi şu gözlerim

Senden özelini, hem de güzelini

🎶🎶
Roman olur yazsam seni

Baş ucuna koysan beni

Güneşin doğuşunu izler gibi

Karanlığa sorsan beni

🎶🎶
Acı bizi bekler, acı bizi besler

Beyazımı boyama, siyahıma renk ver

Bu gecede yek gel, dileğim hep ser

🎶🎶

Bana sen kal, kimse mühim değil

İhanete gelmem ben bana küsken

Karışırım rüzgâra, tüm alemi gez gel

Ruhum sana bağlı uçurumda bazen

Ama bazen ben de benden kopar gibiyim

🎶🎶🎶🎶

Kendimden hâlâ seni kalbinden saran kişiyim

Aşkımdan mübalağam, Yüce dağları aş de, uçar gelirim

Kendimden hâlâ seni kalbinden saran kişiyim

Aşkımdan mübalağam, Yüce dağları aş de, uçar gelirim

ترجمه این آهنگ :

اگر تو را بنویسم، حکایتی خواهم شد

همچون رمانی پر از عشق، پر از درد

در آسمان زندگی‌ام چون ستاره‌ای می‌درخشی

و نگاهت، رنگی نو بر چشم‌هایم می‌پاشد

کاش همان کفنی که پایانمان است، ما را در آغوش گیرد، با هم، بی‌فاصله

اگر ما را بنویسم، قلم از اشتیاق خواهد لرزید

دفترهایم لبریز از نام توست

بگذار دستانت، لحظه‌ای به دستانم پناه آورند

و شبی تاریک، پناهگاه دل‌های خسته‌مان شود

در ذهنم همهمه‌ای‌ست…

صداهایی که آرامشم را می‌ربایند

درونم چیزی گم شده

و گاهی در خاموشیِ مطلق، خفه می‌شوم

و فقط نظاره‌گر رفتن تمام آن‌هایی می‌شوم

که روزی به بودنشان ایمان داشتم…

تنها تو بمان برایم

دیگران در چشمم بی‌وزن‌اند

من به خیانت دل نمی‌دهم

و از وداع، بیزارم

می‌توانم در باد گم شوم

تمام جهان را بگردم

اما دلم… دلم هنوز به تو گره خورده

گرچه گاه، حتی از خودم هم دور می‌شوم…

من هنوز همانم

همان که بی‌هیاهو، بی‌ادعا

تو را با دلش در آغوش می‌کشد

اگر بگویی از کوه‌ها بگذر،

با یک دوستت دارم، پرواز خواهم کرد…

باز هم دفترم، مأمن گلایه‌هاست

امشب کمی بیشتر نوشیده‌ام، اما مقصرم نباش

شعرم را برای تو آورده‌ام

همچون هدیه‌ای صادقانه

محبوبم، بگذار در موهایت بهشت را بپاشم

و من، در عطرت، در سهمی که از تو دارم،

مست شوم، بی‌آنکه بدانم زمان کجاست

چشمانت…

تیغی‌ست که روح را می‌شکافد

و من زخمی‌ام

زخمی پرشمار، اما بی‌خون

جهان را گشتم

اما هیچ‌جا نه کسی چون تو دیدم

نه نوری به لطافت تو

اگر تو را بنویسم، رمانی خواهم شد

مرا کنار تختت بگذار

همچون طلوعی که هر روز به آن سلام می‌کنی

و اگر شب تار شود،

سراغم را از سایه‌ها بگیر

درد، کنار ماست

درد، ما را زنده نگاه می‌دارد

سپیدی‌ام را لکه‌دار نکن

اما بر سیاهی‌ام، رنگی تازه بپاش

امشب بیا…

من آرزویی جز این ندارم

برایم تو بمان، فقط تو

و بگذار دیگران در خاطره‌ها محو شوند

به خیانت تن نمی‌دهم

وقتی در درونم، هزار بار وداع کرده‌ام

در باد گم می‌شوم

در جهان می‌گردم

اما باز به تو بازمی‌گردم

گرچه گاهی از خودم نیز می‌گریزم

من هنوز همانم

همان که بی‌وقفه، تو را از دلش در آغوش می‌کشد

اگر بگویی: «از بلندترین کوه‌ها بگذر»،

با عشق خواهم پرید…

و خواهم آمد…